19-11-2013 / Running: Zevenheuvelenloop

We did it! Zondagochtend vertrok ik samen met mijn zus en ouders naar Nijmegen. Eerst de kroeg in om de collega's van mijn zus te ontmoeten, want we liepen met haar werk. De laatste voorbereidingen deden we daar en een kleine twee uur later liepen we met een groepje naar ons startvak. Brrr, wat was het koud in het startvak en we hebben best wel lang moeten wachten, maar toen was het zover. De start was in zicht en daar gingen we. Rennend over de startlijn, op naar de eerste kilometers. Mijn ouders stonden bij de start met de laatste aanmoediging. Waar was ik aan begonnen?

De eerste 4 km's waren het zwaarste. Mijn spieren waren zo koud geworden dat mijn benen zwaar en stijf waren. Je probeert nog te bewegen in het startvak, maar dat gaat haast niet. Dan krijg je ook nog eens steken en honger. Je weet dat dat verdwijnt dus negeren en doorlopen. Uiteindelijk ben je warm en ging het alleen maar beter. De heuvels vond ik meevallen, ik heb er drie geteld waarvan ik de derde niet echt een heuvel kan noemen. De tweede was het steilste en dat voel je in je bovenbenen, maar het ging goed. De heuvel op verhoog ik het tempo iets, maar vraag me niet waarom, maar dat werkt.

Toen was het uitkijken naar de 10 km. De zwaarste km zat eraan te komen, want dit was een pittige heuvel ? Waar was die heuvel (heuvel numero 3)? Ik had een of andere Kilimanjaro verwacht, maar voordat ik het wist waren we alweer bij de 11 km. Het was 1 km vals plat en dat merk je wel, maar als je een berg verwacht dan valt het allemaal mee. Daarna was het vooral nog naar beneden lopen. Uitkijken dat je dan ook niet te snel gaat.

De laatste kilometer! Hier heb ik mijn zus even verlaten. De hele weg hebben we samen gelopen, maar ik probeerde nog een sprintje in te zetten. Uiteindelijk is dit niet echt gelukt, want zodra ik weet dat het eind in zicht is gebeurt er iets mentaal waardoor ik opeens moe ben en niet meer kan. Super gek, maar als ik thuis train en ik ben in buurt van huis dan heb ik hier ook last van.

Wat duurt een laatste kilometer opeens lang! Maar de laatste kilometer heb ik lachend uitgelopen ook al brak ik even 500 meter voor de finish. Why? Als ik had geweten dat ik nog 3 km verder moest lopen was ik nog helemaal niet gebroken, maar pas 2,5 km later haha. Net voor de finish, zo 100 meter, stonden collega's van me zus aan te moedigen. Een betere plek konden zij niet uitkiezen. Lachend en met een laatste sprintje haalde ik de finish.

Sneller dan verwacht, bijna 10 minuten sneller dan mijn eerste en enige 15 km die ik in oktober liep, uitgelopen binnen het limiet en met een gevoel dat ik misschien nog wel sneller kon. Heerlijk gelopen, blij dat ik er uiteindelijk was en trots op iedereen en op mijn zus.

Best gek dat de Zevenheuvelenloop nu voorbij is. De laatste maand was het hard trainen en afgelopen week bestond het menu uit koolhydraten en bietensap. De bietensap ga ik echt niet missen, gatsie, maar zal het gewerkt hebben? Sneller liep ik wel.